11-17 juli

’s Maandags is het weer vroeg opstaan om de bus te nemen naar Lusaka. Gelukkig voor ons had iemand van de medewerkers van Jollyboys de dag voordien ’s morgens al onze tickets gereserveerd (aangezien we zelf pas ’s avonds zouden terugkomen van safari, zou de bus al volgeboekt zijn geweest). We kopen nog snel wat bananen langs de weg (voor 500 kwacha per stuk, zijnde 8 eurocent) en wachten dan op de bus. Deze keer vertrekken we met een half uur vertraging … de busrit verloopt vrij vlot, en we houden onze blaas net in bedwang tot onze enige stop drie uur later. Op de stopplaats kopen we lekker vettige worsten en frietjes, bij gebrek aan anders :)
Tegen 16 uur waren we dan eindelijk terug in Lusaka. Eerst de bus regelen voor ’s anderendaags maar we hadden niet genoeg geld meer bij, dus moesten die dag nog teruggaan om te betalen. Dus dan maar snel naar de backpackers om valiezen te droppen. Onze ‘kamer’ bleek nu een houten hut te zijn die niet zo winddicht was, maar goed het was maar voor één nachtje :) Oké, het wordt tijd om door te gaan, want we moeten nog geld wisselen, ons busticket betalen én naar de Indiër te wandelen waar we vanavond willen eten vóór het donker wordt om 18 uur. Dat geld wisselen ging niet zo vlot, want het was al na 17 uur en de meesten wisselkantoren waren toe. Gelukkig vinden we er toch nog eentje, wel niet aan een al te beste koers, maar ja we hadden geen keuze … We gaan onze bustickets betalen en beslissen toch nog om snel zelf te wandelen naar de Indiër (ongeveer 2km). Maar ergens halverwege begon het toch al te schemeren, en dat betekent binnen het kwartier balkdonker! En als ‘mzungu’ is het absoluut niet veilig om rond te wandelen … dan toch maar snel een taxi nemen. Na het eten met onze ober Mozes is het even zoeken naar een taxi (niet gevonden) dus laten we de ober er eentje voor ons bellen.. We geraken al bij al nog veilig terug in onze hut :)
’s Anderendaags kunnen we wat uitslapen, al zijn we eigenlijk toch al vroeg wakker van het licht en het lawaai. Vandaag hebben we nog even tijd om Lusaka te verkennen voor ons vertrek naar Kasama. We gaan ontbijten bij de ‘bakery inn’, een soort fastfood voor ontbijt, maar de koffie en het smoske smaken! Het is erg druk in de stad en we moeten heel erg op onze spullen en onszelf letten En Pieter Jan op Ann, want iemand had Ann al geclaimd als ‘my wife’ :) Waarop Pieter Jan Ann toch maar even goed vastpakt … We proberen even de markt uit, maar keren al snel terug omdat we ons toch niet echt op ons gemak voelen. Snel inkopen doen dan maar, en terug naar de hostel.
Om kwart voor 2 vertrekken we dan naar het busstation waar we om 14 uur moeten zijn voor de bus van 15 uur. Wel nog nergens een bus te bespeuren, alleen een hele hoop mensen en nog eens zoveel bagage. Hier vertrekt de ene bus naast de andere, en de mensen staan dus ook wat door elkaar. Als visjes tussen de valiezen wachten we nog tot iets voor 15 uur eer onze bus aankomt … En dan is het nog een uur wachten eer onze bus (een uur te laat dus) vertrekt. Ondertussen wennen we aan onze zetels (de bus is verdeeld in een 2-zit en 3-zit maar is even breed dan een bus bij ons, dat betekent dus dat we heeeeeel erg krap zitten, onze schouders zijn breder dan de stoelen …). Terwijl we wachten, stappen er tientallen verkopers op de bus om koekjes, drank, lekstokken en zelfs schroevendraaiers, een jas, schoenen, … te verkopen.
De busrit verloopt al bij al nog redelijk. De weg is over het algemeen nog te doen maar de bus moet toch regelmatig vertragen om de putten in de weg te vermijden. Twee keer is er een zeer korte plasstop tussen de struiken. En kort is net lang genoeg om terug in de bus te geraken direct na het plassen :) Na 12 uur bussen, komen we ’s nachts aan in Kasama. Als de bus de parking oprijdt, komen er al tientallen taxi’s aangereden die tot vlak tegen de bus parkeren. Bij het uitstappen, is het oppassen dat de chauffeurs de bagage niet uit de handen trekken om u toch maar te kunnen vervoeren. Gelukkig is niet veel later Mathijs daar met Lud, de tante van Hanne die in Kasama woont.
Het is een blij weerzien, en het duurt nog even eer we terug ons bedje inkruipen tot het middaguur. Na een stevig ‘ontbijt’ gaan we met Mathijs naar Tazara, de kant van Kasama waar de Tazara-trein passeert (tussen Lusaka en Dar-es-Salaam). We willen er onze coupé voor volgende week al reserveren maar er is niemand om ons verder te helpen. Dan maar even het marktje op en iets gaan drinken. Wanneer we een uurtje later terug in het station zijn, is er wel iemand. We reserveren de coupé dus dat is toch (zo goed als) in orde.
Dan is er nog even tijd om naar het schooltje te gaan waar Hanne en Mathijs nu al bijna een jaar vrijwilligerswerk doen. We komen aan en worden onmiddellijk bestormd door een bende kinderen :). Iedereen wil ons een handje geven en we zeggen de kinderen goeiedag en vragen hoe het men hen gaat (Mathijs had ons in de auto dit geleerd te zeggen in gebarentaal). We spelen vlaggenspel met een aantal kinderen en we hadden natuurlijk dikwijls prijs :) Sommige kinderen vechten zelfs om langs ons te kunnen staan of om ons een handje te kunnen geven. Het is een aangename kennismaking en we kijken al uit naar volgende week dinsdag om terug te kunnen gaan.
De dag erna is het weer op tijd opstaan, we gaan naar Chisimba watervallen. Het is een uurtje rijden over nogal hobbelige wegen, en de taxi is nogal laag uitgebouwd waardoor de knalpot regelmatig tegen de grond schuurt. Maar we geraken er veilig en wel. We lopen van het ene uitzichtspunt naar het andere van de drie watervallen. Na een heuse fotoreportage zetten we ons neer en eten zelfinelkaar geknutselde broodjes met worst, tomaat en ui :) nog wat rusten en dan moe maar voldaan terugkeren naar Kasama! Daar frissen we ons op en gaan we eten bij Lud.
Op vrijdag vertrekken we voor ons weekendje naar het Tanganyikameer. Om stipt half 10 staat een taxi chauffeur er. Vol goede moed vertrekken we op pad. In Zambia zijn er veel politie controles langs de weg, meer dan in België! Bij de eerste controle die we tegenkomen, blijkt er een probleem te zijn. We rijden immers zonder nummerplaat (wat normaal is want men kan lang wachten eer een aanvraag is behandeld) maar ook het tijdelijke vervangformulier is blijkbaar één dag verlopen. Beetje babbelen met de politieman en een ‘boete’ betalen en dat is in orde (onze chauffeur heeft ook zijn connecties). We bollen voort naar Mpulungu tot aan de volgende politiecontrole, op de grens tussen twee districten. Hier doet de politieman iets moeilijker. Na een hele tijd discussiëren laat hij ons doorrijden maar volgt ons met zijn brommer, tot het stuk waar de weg slecht wordt. Onze chauffeur mag ons gaan afzetten aan onze verblijfplaats, en zal bij terugkomst terug worden opgewacht door de politieman. Deze wil hem zelfs naar het kantoor laten gaan zodat ze zijn auto in beslag kunnen nemen totdat hij zijn boete betaald. Maar de chauffeur heeft er nog goede hoop in dat hij ‘nog iets kan regelen’. Maar goed, wij zijn er geraakt en de rest is niet ons probleem :)
Ons verblijf is een eenvoudige stenen hut, bestaande uit een slaapgedeelte en een badkamer. Er staat een wc, douche en lavabo maar stromend water is hier niet (dat is er gezet voor moest dat ooit eens komen). Wassen en wc doorspoelen moet dus met water uit een grote emmer, water uit het meer. We maken ook kennis met onze huisdieren voor het komend weekend, gekko’s die op het plafond lopen maar soms ook schrikwekkend uit de wc-pot of wc-spoelbak komen :)
We lunchen en maken ons dan klaar voor een heerlijke duik in het meer. Het is hier een pak warmer in Kasama en de temperatuur loopt tegen de 20 graden (en het is hier winter!). Het is zalig genieten en rusten. ’s Avonds koken we ons eten op twee kolenvuurtjes (ook met water uit het meer). Wat smaakte dat!
Na een redelijke nacht (het heeft heel hard gewaaid en je hoorde de gekko’s rondlopen maar we hadden gelukkig oordopjes) worden we ’s anderendaags al wakker om 8 uur. Na het ontbijt nemen we de taxi naar Mpulungu ‘city’ om de bus terug te regelen naar Kasama. Het loket bestaat uit een tafel en een stoel langs de bus :) We lopen naar de vismarkt en is er ontelbaar veel capenta te koop (hele kleine visjes uit het meer die je volledig opeet). We worden redelijk nagekeken als blanken tussen al dat zwart volk. Als we de taxi terug willen nemen, zijn de chauffeurs aan het vechten om ons te kunnen vervoeren. We zijn waarschijnlijk hun enige inkomst van de dag. Terug op onze verblijfplaats, eten we wat boterhammetjes en liggen dan de ganse namiddag aan en in het meer. ’s Avonds staat er barbecue op het menu!