18-22 juli
Door: Ann & Pieter Jan
23 Juli 2011 | Tanzania, Zanzibar
18-22 juli
Alweer het begin van een nieuwe week. Vandaag trekken we naar Kabanda, zo’n 80km of 1,5 uur rijden van Kasama. Dit is het dorp waar Dixon, de nonkel van Hanne, is opgegroeid. We vertrekken met ons zessen: Lud, Hanne, Mathijs, Pieter Jan, Ann en Mario, het neefje van Dixon dat tijdens zijn schoolvakantie bij Lud & Dixon verblijft. Lud heeft een toyota hilux, dus beurtelings zit er iemand inn de laadbak, iets wat doodnormaal is hier :) De rit verloopt vlot, totdat blijkt dat de motor oververhit is. Na enkele liters drinkwater, doen we een tweede poging. Helaas is dit van korte duur, en moeten de mannen 1 km lopen om water te gaan halen bij de ‘buren’. Eens in het dorp, krijgen we een traditioneel ontbijt (gekookte mais) en lunch aangeboden (nshima met ‘village chicken’ en kool met als dessert maniok en fruit). We gaan verder nog langs het schooltje en het ‘health center’ waar we een snelle blik werpen op de redelijk beperkte medicatie. Op de terugweg hebben we weer pech: platte band. Gelukkig kunnen de mannen dit snel fiksen!
Dinsdag is onze laatste dag in Kasama en er staat veel op het programma. Na de praktische regelingen en een bezoekje aan het provinciaal ziekenhuis, gaan we terug langs de school. Dikke Berta zorgt ervoor dat menig T-shirt sneuvelt :). Het spel is echter van korte duur want de mis begint. Tijd voor ons dus om te gaan. Snel lange kleren aandoen (tegen de muggen) en dan naar de rotstekeningen iets buiten Kasama. Niet alleen een mooie zonsondergang krijgen we alweer te zien (de Afrikaanse zonsondergangen zijn supermooi en superverslavend!!!), ook zien we enkele mooie tekeningen van onze verre verre voorouders.
Na een paar uur slapen, is het tijd om op te staan (1 uur ’s nachts!) om onze trein naar Dar-es-Salaam (Tanzania) te halen. We zijn op tijd in het station, maar we moeten nog tot 4 uur wachten eer de trein aankomt (‘maar’ 40min te laat dus dat is heel goed). We krijgen onze coupé toegewezen (uiteraard een andere dan degene die ons bij reservatie was toegewezen) en installeren ons om onze nachtrust verder te zetten. De dag zelf (woensdag) houden we ons bezig met wat te lezen, eten, socializen met onze Amerikaanse buren en samen een film te kijken op ons netbookske (handig toch hé).
De dag erna zitten we nog steeds op de trein. Uiteindelijk duurt het nog tot 19 uur eer we in Dar-es-Salaam zijn, oftewel 38 uur treinen (het is een uur later in Tanzania). We zouden nog geluk hebben, want de vorige trein zou nog langer onderweg zijn geweest wegens panne(waarbij iedereen moest uitstappen en de rit verderzetten met een bus). Als we uitstappen is het echt super benauwd buiten (en donker). Gelukkig kunnen we een taxi delen naar ons verblijf met de twee Amerikanen (vrijwilligers van Peace Corps) en voelen we ons wat veiliger in deze superdrukte.
’s Vrijdags zijn we vroeg wakker want het was super benauwd deze nacht! We ontbijten, laten onze bagage achter in de hostel, en gaan dan op verkenning in de stad. We passeren ook even het ticket bureau voor onze boot, het nationaal museum, de botanische tuin, het ziekenhuis, … Terug in het hostel pikken we onze bagage op en gaan we met de taxi de boot op naar Zanzibar. We zijn er natuurlijk veel te vroeg, en na wat vragen mogen we mee met de boot van een uur vroeger. Na wat heen en weer gewieg zijn we twee uur later in Zanzibar. Buiten de poort worden we ‘achtervolgd’ door iemand die ons een verblijf wil verpatsen om commissie op te strijken. We slapen niet ver van de haven dus het is maar even stappen gelukkig. Wanneer we inchecken komen we tot een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erge vaststelling: we zijn bestolen! Na even nadenken, komen we tot de conclusie dat er zo’n 250 dollar en 25 euro is weggenomen uit twee portefeuilletjes die in onze met hangslot afgesloten rugzak stond achter de receptie van het hostel (rondlopen met zoveel geld werd afgeraden in de reisboeken). Het kon niemand anders zijn geweest dan het eigen personeel. Een telefoon naar Jambo Inn (waar we sliepen) haalt natuurlijk niets uit. Dan morgen maar aangifte gaan doen van diefstal. Dus, ga NOOIT naar Jambo Inn want je wordt beroofd! (de dag voordien hoorden we van ook aanwezige Limburgers dat ze ook waren bestolen in hun kamer). Dit is echt wel stom. Maar goed, we hebben honger, en gaan dus maar snel geld en eten zoeken. Wordt vervolgd!
Alweer het begin van een nieuwe week. Vandaag trekken we naar Kabanda, zo’n 80km of 1,5 uur rijden van Kasama. Dit is het dorp waar Dixon, de nonkel van Hanne, is opgegroeid. We vertrekken met ons zessen: Lud, Hanne, Mathijs, Pieter Jan, Ann en Mario, het neefje van Dixon dat tijdens zijn schoolvakantie bij Lud & Dixon verblijft. Lud heeft een toyota hilux, dus beurtelings zit er iemand inn de laadbak, iets wat doodnormaal is hier :) De rit verloopt vlot, totdat blijkt dat de motor oververhit is. Na enkele liters drinkwater, doen we een tweede poging. Helaas is dit van korte duur, en moeten de mannen 1 km lopen om water te gaan halen bij de ‘buren’. Eens in het dorp, krijgen we een traditioneel ontbijt (gekookte mais) en lunch aangeboden (nshima met ‘village chicken’ en kool met als dessert maniok en fruit). We gaan verder nog langs het schooltje en het ‘health center’ waar we een snelle blik werpen op de redelijk beperkte medicatie. Op de terugweg hebben we weer pech: platte band. Gelukkig kunnen de mannen dit snel fiksen!
Dinsdag is onze laatste dag in Kasama en er staat veel op het programma. Na de praktische regelingen en een bezoekje aan het provinciaal ziekenhuis, gaan we terug langs de school. Dikke Berta zorgt ervoor dat menig T-shirt sneuvelt :). Het spel is echter van korte duur want de mis begint. Tijd voor ons dus om te gaan. Snel lange kleren aandoen (tegen de muggen) en dan naar de rotstekeningen iets buiten Kasama. Niet alleen een mooie zonsondergang krijgen we alweer te zien (de Afrikaanse zonsondergangen zijn supermooi en superverslavend!!!), ook zien we enkele mooie tekeningen van onze verre verre voorouders.
Na een paar uur slapen, is het tijd om op te staan (1 uur ’s nachts!) om onze trein naar Dar-es-Salaam (Tanzania) te halen. We zijn op tijd in het station, maar we moeten nog tot 4 uur wachten eer de trein aankomt (‘maar’ 40min te laat dus dat is heel goed). We krijgen onze coupé toegewezen (uiteraard een andere dan degene die ons bij reservatie was toegewezen) en installeren ons om onze nachtrust verder te zetten. De dag zelf (woensdag) houden we ons bezig met wat te lezen, eten, socializen met onze Amerikaanse buren en samen een film te kijken op ons netbookske (handig toch hé).
De dag erna zitten we nog steeds op de trein. Uiteindelijk duurt het nog tot 19 uur eer we in Dar-es-Salaam zijn, oftewel 38 uur treinen (het is een uur later in Tanzania). We zouden nog geluk hebben, want de vorige trein zou nog langer onderweg zijn geweest wegens panne(waarbij iedereen moest uitstappen en de rit verderzetten met een bus). Als we uitstappen is het echt super benauwd buiten (en donker). Gelukkig kunnen we een taxi delen naar ons verblijf met de twee Amerikanen (vrijwilligers van Peace Corps) en voelen we ons wat veiliger in deze superdrukte.
’s Vrijdags zijn we vroeg wakker want het was super benauwd deze nacht! We ontbijten, laten onze bagage achter in de hostel, en gaan dan op verkenning in de stad. We passeren ook even het ticket bureau voor onze boot, het nationaal museum, de botanische tuin, het ziekenhuis, … Terug in het hostel pikken we onze bagage op en gaan we met de taxi de boot op naar Zanzibar. We zijn er natuurlijk veel te vroeg, en na wat vragen mogen we mee met de boot van een uur vroeger. Na wat heen en weer gewieg zijn we twee uur later in Zanzibar. Buiten de poort worden we ‘achtervolgd’ door iemand die ons een verblijf wil verpatsen om commissie op te strijken. We slapen niet ver van de haven dus het is maar even stappen gelukkig. Wanneer we inchecken komen we tot een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erge vaststelling: we zijn bestolen! Na even nadenken, komen we tot de conclusie dat er zo’n 250 dollar en 25 euro is weggenomen uit twee portefeuilletjes die in onze met hangslot afgesloten rugzak stond achter de receptie van het hostel (rondlopen met zoveel geld werd afgeraden in de reisboeken). Het kon niemand anders zijn geweest dan het eigen personeel. Een telefoon naar Jambo Inn (waar we sliepen) haalt natuurlijk niets uit. Dan morgen maar aangifte gaan doen van diefstal. Dus, ga NOOIT naar Jambo Inn want je wordt beroofd! (de dag voordien hoorden we van ook aanwezige Limburgers dat ze ook waren bestolen in hun kamer). Dit is echt wel stom. Maar goed, we hebben honger, en gaan dus maar snel geld en eten zoeken. Wordt vervolgd!
-
23 Juli 2011 - 06:56
Tilla & Arnold:
Ann en PieterJan,
Weer een cool verslag (wie schrijft er eigelijk?) en ook erg interessante(wel te weinig) foto's!!
Hartelijke groeten. -
23 Juli 2011 - 17:09
Moeke En Petere:
wow, weer mooie foto's en een spannend verhaal.
Geniet van jullie laatste week.
We zullen toch blij zijn als we jullie binnenkort terugzien. -
23 Juli 2011 - 18:01
Pieter Jan & Ann:
hoi,
ik (Ann) schrijf de tekst, Pieter Jan leest na :-) Maar we schrijven altijd in de derde persoon omdat het verslag van ons beiden komt eigenlijk. De foto's zijn beperkt want het moet een smaakmaker blijven, een uitgebreidere presentatie voor geïnteresseerden volgt nog :-)
Bovendien blijft het Afrika en is het internet niet al te snel voor het opladen van al die foto's ;-)
Groetjes uit het warme Zanzibar,
Ann en PJ (nu blijkbaar toch 350 dollar armer ipv 250, sponsors? ;-) ) -
24 Juli 2011 - 13:34
Jp & C:
Fijn om jullie zo te volgen vanuit het kille, maar nog steeds droge, Burg Reuland. Groetjes -
24 Juli 2011 - 13:34
Jp & C:
Fijn om jullie zo te volgen vanuit het kille, maar nog steeds droge, Burg Reuland. Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
